Historia narodu, to historia ludzi którzy ten naród stanowią. Ponad tysiącletnia historia naszej Ojczyzny, pełna jest obrazów jej synów i córek które po dziś dzień mogą być dla nas inspiracją.
Pierwszy patron
Idąc za tą myślą koniecznym jest rozpocząć rozważanie od wspomnienia postaci św. Wojciecha – patrona Polski, Czech i Węgier. Całym swoim życiem kierował się tym, co najważniejsze: Bóg i Ojczyzna. Czy to jako student w Magdeburgu, kapelan Dytmara czy biskup Pragi, zawsze wiernie stał na straży Ewangelii i miłości do Ojczyzny. Za tę wierność zapłacił najwyższą cenę swojego życia. Postawa św. Wojciecha po dziś dzień jest przykładem wierności wyznawanej wiarze, odwagi i roztropności.
Bierzmowanie polskiego narodu
Kolejnym przykładem męstwa i nieustępliwości w obronie Boga w drugim człowieku był św. Stanisław ze Szczepanowa. To on u boku swego późniejszego oprawcy – Bolesława Śmiałego – brał czynny udział w odbudowie i reorganizacji Kościoła w Polsce.
Dziś jest dla nas przykładem tego, że biskup musi z narażeniem życia głosić prawdę i strzec prawa Bożego. Przesiąknięty przykazaniem miłości Boga i bliźniego sprzeciwił się Bolesławowi Śmiałemu i jego krwawej zemście na nieposłusznych chłopach i rycerzach. Tym sprzeciwem wskazał że również sprawujący władzę muszą wypełniać prawo Boże i że wszyscy są równi wobec prawa.
Mistrz zwany Kadłubkiem
Pośród bogactwa świętych którzy stali u początków państwa polskiego, wyróżnia się postać błogosławionego Wincentego Kadłubka. Uznany za pierwszego uczonego średniowiecza w Polsce, kształcony w Paryżu i Bolonii. Wielki erudyta i człowiek niebywale oczytany. Zaznajomiony z historiografią i filozofią starożytną, dziełami prawniczymi tak z zakresu prawa rzymskiego jak i kanonicznego.
A wszystko to zostało wyrażone w monumentalnym dziele, którego był autorem a które na wieki ukształtowały świadomość historyczną Polaków – „Chronica Polonorum”. Błogosławiony Wincenty Kadłubek jest wzorem człowieka miłującego Ojczyznę i pragnącego widzieć ją wolną i niezależną, odzianą w zbroję republikańskiego Rzymu i puklerz chrześcijańskiego ładu moralnego.
Bardzo ważnym jest mieć wzór do naśladowania i czerpać z ich doświadczeń. Bo jak uczył ks. Piotr Skarga: „Patrzcie na przykłady świętych, jako w tej miłości ku ludu swego, to jest Rzeczypospolitej, gorący byli”. Warto pamiętać o przykładach ks. Piotra Skargi – o świętych, którym on sam poświęcił ogromną pracę „Żywoty świętych” i tym samym trwale osadził ich w kanonie polskiej literatury hagiograficznej.
